Fotoqrafiyanı fotoqrafiya kitablarından deyil, filmlərdən və oxuduğum kitablardan öyrənməyə başladım. Məsələn, G.G.Markes in “Yüziilik Tənhalıq” əsərində bir xarakter varç hərbiçi olur deyəsən (Markes onu belə anladır). O üç, dörd ildən bir gələrdi qəsəbəyə və insanların xatirə fotolarını çəkər, sonra da gedərdi. Bu cümlə mənə çox xoş gəlmişdi. İnsanlar onu hər zaman elə xatırlayırdılar. İnsanlar onu hər zaman elə xatırlayırdılar. İnsanların xatirə fotolarını çəkmək, yaşadıqları keçmişlərini bir karedə onlara vermək, ən dəyərli əşyaları, anları ilə birlikdə… Bu anları çox xoşbəxt edir. Təbii ki, məni də. Zaman zaman mən də Markesin o anlatdığı xarakter kimi olmağa başladım. Əlimdə fotoaparat ilə onlara qonaq gedər və onların o anlarını əbədiləşdirərdim. Bəzən şəkil çəkdirməkdən qaçan insanlar da olur. Ama, məncə şəkil çəkdirmək bir mədəniyyətdir.
Bu fotoların hamısı Naxçıvanın Sədərək kəndində çəkilib.
1. Ailə Portreti.
2. Ana və qızı.
3. Axşamüstü.
4. Çəpərlərin ardında.
5. Divar suvayanlar.
6. Futbol oyunu izləməyə gələn bir oğlan.
7. Gəlin.
8. Çoban
9. Heyvan otararkən.
10. VSK portret.
11. VSK portret II.
12. VSK portret III.
13. Kəndçi qadın portreti.
14. Kəndçi qızı Nübarın portreti.
15. Kənddə bir axşam.
16. Kəndin dəlisi.
17. Kiçik qız portreti.
18. Məhəllə sakini.
19. Mətbəxtdəki qadın.
20. Tarlada.
21. Nişanlı qız və onun cehizləri.
22. Odun doğrayarkən.
23. Palçıq divar.
24. Qapçda dayanan bir qadçn.
25. Qırmızı lalələr.
26. Qonşumuz Qada Yaqub.
27. Soyug tarlalar.
28. Taksi şoferi.
29. Naxçıvan trio.
30. Xatirə fotosu.
31. Yol yoldaşı.